Het ontstaan van osteopathie
De osteopathie vindt zijn oorsprong in de negentiende eeuw en is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew Taylor Still (1828-1917). Hij combineerde medische kennis met zijn eigen, nieuwe inzichten. Zo kwam hij tot het inzicht dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid.
Still integreerde zijn bevindingen met zijn klassiek geschoolde medische werkwijze en zo ontwikkelde hij het osteopathisch concept.
Still ontdekte een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid op te sporen en te behandelen. Deze behandelwijze was toen én is nu nog steeds actueel omdat het lichaam op een eenvoudige en subtiele wijze wordt aangezet om zichzelf te herstellen.

Een uitspraak van Still in dit verband is:

‘Daar, waar de weefsels goed beweeglijk zijn, krijgt ziekte geen kans.’

In 1892 stichtte Still in Kirksville ‘The American School of Osteopathie’. Dit was het startsein voor een verdere uitwerking en ontwikkeling van de osteopathie, aanvankelijk in Amerika zelf, en later in meer landen wereldwijd.

De naam osteopathie ontstond door de samenvoeging van het woord “os” (bot) en het woord “pathology” (ziekte). Dr. Still zei: “I wanted to call my science Osteopathy and I did not care what Greek scholars said about it.” Met andere woorden; de letterlijke vertaling van osteopathie zegt niets over de invulling van deze geneeswijze. Bij osteopathie gaat het hem om het voelen naar de beweeglijkheid van weefsels (dus ook organen) en botten.